Als klein etterbakje had ik al twee dromen in mijn kop zitten: spelen met nummer 10 en het Wilhelmus zingen als speler van Oranje. Het leek wel of Marco van Basten mijn dromen ergens had gelezen, want als bijna 35-jarige debuteerde ik in Oranje. Ik had me echt voorgenomen het Wilhelmus mee te zingen maar ik kreeg, ik kreeg het gewoon niet, ik kreeg het niet over mijn lippen.

Ik heb er zo’n spijt van jongen dat ik m’n mond heb gehouden bij het zingen voor die interland tegen Andorra. Ik kon het Wilhelmus niet helemaal en was bang dat de camera net bij me langs zou komen als ik een verkeerde zin zou zingen. Ik had me echt voorgenomen het Wilhelmus mee te zingen maar ik kreeg, ik kreeg het gewoon niet, ik kreeg het niet over mijn lippen.

Dat vond ik heel erg van mezelf want ik ben ontzettend trots, ontzettend trots op Nederland. Die andere jongens zongen ook niet, maar dat vind ik zeker geen excuus waard. Ik had me echt voorgenomen het Wilhelmus mee te zingen maar ik kreeg, ik kreeg het gewoon niet, ik kreeg het niet over mijn lippen.

© All rights reserved